Druk, druk, druk
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lianne
29 Maart 2010 | Kenia, Nairobi
Nadat ik jullie vorige week bijgepraat heb over school, zal ik nu maar eens vertellen wat ik zoal in mijn vrije tijd doe. Dat is namelijk ook best veel!
We zijn de afgelopen tijd vaak met Kebene mee geweest, onder andere naar een soort van tropisch zwemparadijs in Mombasa. Dat was echt wel raar om mee te maken, ten eerste omdat het op een gewone doordeweekse vrijdag was, dus eigenlijk moesten we naar school. Maar Pasci (Belgische oprichter van Kebene) vroeg of we mee wilden om op de kinderen te letten, want 25 kinderen in een zwembad met één volwassene is toch niet echt verantwoord. Dus wij hadden de manager van het project opgebeld om te vragen of we het konden maken om vrij te vragen op school. Dat durfden we namelijk niet zo goed. Maar hij vond het geen enkel probleem en de directeur van school ook niet. Hij zei: “Jullie zijn hier om Keniaanse kinderen te helpen en het maakt niet uit of ze nu bij school horen of bij Kebene.” Dat is weer echt zo’n typisch Keniaanse redenering, zo makkelijk! We voelden ons wel heel schuldig, dus onze eerstvolgende vrije woensdag zijn we naar school geweest om die dag in te halen.
Ten tweede was het raar omdat we daar binnen kwamen en een westers, tropisch zwemparadijs zagen! Totaal niet kloppend hier, maar wel leuk. We hebben ons dus ook prima vermaakt die dag.
Ook hebben we een keer bij Kebene pannenkoeken gebakken en fruitsalade gemaakt, als verjaardagscadeautje van Pasci. Hij wilde niets voor zichzelf hebben, maar iets waar de kinderen wat aan hadden. Dus ik heb ’s middags zo rond de 150 pannenkoeken staan bakken! Het was echt grappig om zo’n enorme pan vol beslag te maken en daarna die stapel pannenkoeken te zien groeien tot enorme afmetingen. Ik was wel heel moe toen ik eenmaal klaar was, maar het zien van die smullende kinderen was zeker de moeite waard!
’s Avonds was het nog een keer feest: Pasci had namelijk een geit gekocht voor het avondeten. Nadat die in de tuin geslacht was (smakelijk!) hebben we dus ’s avonds geit gegeten. Ik heb alleen niet zoveel kunnen proeven, omdat er best veel gasten waren dus er was niet zoveel vlees over. Maar het rook ook niet zo heel lekker, dus echt jammer vond ik het niet.
Vorige week zondag kreeg ik echter de kans om het nog een keer te proberen, want toen waren er twee sponsors bij Kebene op bezoek die jarig waren. Zij hadden allebei een geit gegeven, dus toen was er wel echt genoeg vlees voor iedereen. Maar ik vond het niet echt lekker, het smaakt een beetje weeïg.
Verder hebben we kookles van de poetsvrouw tegenwoordig! Dat is echt leuk, we hebben al ugali, chapati (soort pannenkoeken) en potatoes gemaakt. Die aardappels zijn eigenlijk heel simpel, maar er zit een heel lekker oranje korstje omheen! En ze maken hier echt alles van bloem, er is zelfs speciale bloem om ugali te maken! Dus alles is heel makkelijk om te maken tot nu toe, maar wel ontzettend lekker!
We zijn ook nog een keer naar Mombasa geweest. Toen we met Fieke geweest waren, had zij ons een winkeltje laten zien waar ze heel veel kanga’s hadden (voor een goede prijs) Dus wij gingen heel enthousiast dat winkeltje weer opzoeken, maar we konden het nergens meer vinden! Terwijl we echt zeker wisten dat we in de buurt waren. Later heb ik Fieke gemaild om te vragen waar het nu ook alweer was en toen bleek dat we maar net iets verder hadden moeten lopen om het winkeltje te vinden! Dus we moeten binnenkort nog maar een keer terug…
Wat we wel gevonden hadden in Mombasa, was de Kongowea market. Een enorme markt waar ze echt letterlijk alles verkopen, van spijkerbroeken via nagellak naar aardappels en kool. We waren daar wel de enige blanken, dus ik voelde me niet echt op mijn gemak, want iedereen was naar ons aan het roepen: “Mzungu, mzungu, come to my shop!” Ik heb dan ook geen foto’s durven maken helaas. We hebben wel echt onze ogen uitgekeken.
Verder zijn we daar naar de Nakumatt geweest, een enorm grote supermarkt. Echt net zoiets als de Makro bij ons, waar je alles kan kopen! Ook weer totaal niet Keniaans, er liepen dan ook bijna alleen maar blanken en rijke Kenianen, de ‘gewone’ Keniaan komt echt nooit in zo’n winkel.
Ik heb al een keer verteld over onze mierenplaag en de rups, inmiddels zijn daar weer veel beestjes bijgekomen. Momenteel zijn wij weer aan het vechten tegen de mieren, dus we doen 100 keer per dag de afwas en we bezemen ze constant naar buiten. Gelukkig is het nu niet zo erg als de vorige keer.
Wat we wel echt vaak op bezoek krijgen tegenwoordig, zijn sprinkhanen. En dan niet van die leuke kleine groene als in Nederland, maar enorme beesten van minstens 10 centimeter! Dus elke keer als er ‘s avonds zo’n gevaarte over ons terras rondspringt roepen wij de nachtwaker erbij, die hem dan voor ons weghaalt. We worden wel elke keer gigantisch hard door hem uitgelachen, want voor Keniaanse begrippen zijn die beesten helemaal niet zo groot. Net zoals spinnen van 10 centimeter en enorme kakkerlakken bijvoorbeeld, daar deinzen ze ook niet voor terug.
Wat ik wel een heel leuk beest vind, is de milipede. Een soort duizendpoot, ook weer heel groot, helemaal zwart met knalrode poten en voelsprieten. Gevaarlijke kleuren dus, maar dit beest doet dus niks, hij kruipt alleen heel langzaam. Wel hebben ze soms het de afmetingen van een kleine slang, dus in het donker moet ik soms echt even goed kijken wat er nu door het gras kruipt.
De afgelopen paar dagen hebben we last gehad van heel erg veel vliegende mieren en andere kleine beestjes! Het regenseizoen is namelijk zo langzamerhand aan het beginnen en als het regent, drijven die beestjes hun nesten uit en vliegen ze dus ’s avonds bij ons om de lamp. Heel prettig, maar niet heus. Gelukkig hebben we hier genoeg hagedissen, dus na ongeveer een half uurtje zijn de meeste beestjes wel opgegeten.
Maar die regen hier is echt bijzonder! Voordat we naar Mombasa vertrokken afgelopen woensdag heeft het echt ontzettend hard geregend. Binnen 10 minuten stond onze hele compound blank en na een half uur stond het al tot aan de tweede traptrede van ons terras. Ik ben wel blij dat ze ons huis een beetje hoger hebben gebouwd, anders staat dus alles blank zodra het regent. Wel heel erg voor de mensen in de Village waarschijnlijk, die hutjes staan gewoon op de grond, zonder drempel of deur, dus daar drijft alles weg als het regent. Maar het valt hier nog wel mee gelukkig, in andere delen van Kenia schijnt het zo hard te regenen dat de auto’s soms wegdrijven!
Als laatste heb ik echt nog een heel verhaal: ik heb mijn eigen kleine projectje opgestart! Het is een lang verhaal, maar ik zal het toch maar helemaal vertellen.
In Amanischool hebben ze besloten om de kinderen die het nodig hebben elke dag een uurtje bijles te geven. Daarvoor moeten ze 100 shilling per week betalen, dat is ongeveer 1 euro. De moeder van Lydia, een meisje uit klas 3, was vervolgens naar school gekomen om aan de leerkracht uit te leggen dat ze dat niet kon betalen. Haar verhaal greep mij echt heel erg aan. Zij hebben eerst in een ander deel van Kenia gewoond en daar zijn tijdens de burgeroorlog/verkiezingsstrijd haar twee zoons vermoord… En een jaar geleden is haar man overleden aan slokdarmkanker. Nu woont ze hier in Ukunda bij een vrouw in huis, die het schoolgeld voor Lydia betaald. Maar die vrouw wilde dus dat geld voor de bijles niet betalen.
Naomi (moeder van Lydia) is voordat ze hierheen verhuisde kapster geweest, ze had haar eigen kapsalon en verdiende daar best goed mee. Nu heeft ze dus helemaal niks meer. Ze kan wel in zo’n salon hier ergens gaan werken, maar dan verdient ze ongeveer 50 Shilling per dag, dat is 50 eurocent. Daar kun je zelfs hier niet van rondkomen, dus daar schiet ze helemaal niks mee op. Hier is ze dus afhankelijk van de vrouw bij wie ze woont en heeft ze geen enkele hoop op een betere toekomst, want ze heeft niks meer.
Dit verhaal greep mij zo aan, ik heb er echt drie weken over na lopen piekeren. Toen dacht ik ineens: waarom help ik haar niet? Dus ik heb gevraagd of ze op school wilde komen en heb met haar gepraat over de aanschaf van een nieuwe kapsalon. De leerkracht van Amani had haar al verteld waarvoor ik haar wilde spreken en toen ze op school kwam had ze alle bedragen en benodigdheden al op papier staan. Ze had echt haar best gedaan om alles uit te zoeken en was heel actief geweest! Dat vond ik een goed teken. Ze had namelijk een bestaande salon in Ukunda op het oog, die per direct verkocht kon worden. De manager van Rainbow, Mickael, was ook bij het gesprek en hij heeft haar gevraagd om een lijst te maken van de hele inboedel en om de prijs zo ver mogelijk naar beneden te krijgen. Dat heeft ze gelijk de volgende dag gedaan, wat mij echt verbaasde, want meestal gebeurt alles hier pas na een paar dagen.
In Mombasa ben ik naar de Nakumatt gegaan om de prijzen te vergelijken die op de inboedellijst stonden. Omdat die prijzen wel redelijk waren ben ik afgelopen donderdag naar de salon gaan kijken. Ik wilde daar eerder mijn gezicht niet laten zien, omdat dan de prijs zeker niet meer naar beneden zou gaan, dat hoef je als mzungu echt niet te proberen.
De salon zelf viel mij op het eerste gezicht een beetje tegen, maar toen ik beter keek zag ik dat de muren vooral vies waren, overal hingen spinnenwebben. Maar de apparaten waren allemaal echt schoon en er was ook echt veel materiaal aanwezig. Dus al met al zag het er wel goed uit. Naomi was er zelf heel enthousiast over.
De volgende dag ben ik met Mickael nog een keer langsgegaan en hij was ook tevreden over hoe alles eruitzag. Dus toen heb ik de knoop doorgehakt en de salon gekocht!
Naomi was zo blij! Ik vond het echt leuk om te zien. Binnenkort ga ik een keertje langs om bij haar te kijken, want als het goed is heeft ze vandaag haar eerste dag gewerkt. Dus ben heel benieuwd hoe het gegaan is.
Het is ook wel raar om hierdoor ook weer even extra hard te beseffen hoe groot de verschillen zijn tussen Nederland en Kenia. Bij ons kun je gewoon een lening krijgen om een bedrijf op te starten, maar hier moet je zelf maar uitzoeken hoe je aan een startkapitaal komt. Maar goed, laat ik maar positief blijven en denken aan dat ik haar wel heb kunnen helpen, dat is veel beter :)
Dit was het wel weer voor deze keer geloof ik. Ik moet toch echt eens wat vaker mijn blog schrijven, dan worden het niet elke keer van die lange verhalen…
Tot de volgende keer!
We zijn de afgelopen tijd vaak met Kebene mee geweest, onder andere naar een soort van tropisch zwemparadijs in Mombasa. Dat was echt wel raar om mee te maken, ten eerste omdat het op een gewone doordeweekse vrijdag was, dus eigenlijk moesten we naar school. Maar Pasci (Belgische oprichter van Kebene) vroeg of we mee wilden om op de kinderen te letten, want 25 kinderen in een zwembad met één volwassene is toch niet echt verantwoord. Dus wij hadden de manager van het project opgebeld om te vragen of we het konden maken om vrij te vragen op school. Dat durfden we namelijk niet zo goed. Maar hij vond het geen enkel probleem en de directeur van school ook niet. Hij zei: “Jullie zijn hier om Keniaanse kinderen te helpen en het maakt niet uit of ze nu bij school horen of bij Kebene.” Dat is weer echt zo’n typisch Keniaanse redenering, zo makkelijk! We voelden ons wel heel schuldig, dus onze eerstvolgende vrije woensdag zijn we naar school geweest om die dag in te halen.
Ten tweede was het raar omdat we daar binnen kwamen en een westers, tropisch zwemparadijs zagen! Totaal niet kloppend hier, maar wel leuk. We hebben ons dus ook prima vermaakt die dag.
Ook hebben we een keer bij Kebene pannenkoeken gebakken en fruitsalade gemaakt, als verjaardagscadeautje van Pasci. Hij wilde niets voor zichzelf hebben, maar iets waar de kinderen wat aan hadden. Dus ik heb ’s middags zo rond de 150 pannenkoeken staan bakken! Het was echt grappig om zo’n enorme pan vol beslag te maken en daarna die stapel pannenkoeken te zien groeien tot enorme afmetingen. Ik was wel heel moe toen ik eenmaal klaar was, maar het zien van die smullende kinderen was zeker de moeite waard!
’s Avonds was het nog een keer feest: Pasci had namelijk een geit gekocht voor het avondeten. Nadat die in de tuin geslacht was (smakelijk!) hebben we dus ’s avonds geit gegeten. Ik heb alleen niet zoveel kunnen proeven, omdat er best veel gasten waren dus er was niet zoveel vlees over. Maar het rook ook niet zo heel lekker, dus echt jammer vond ik het niet.
Vorige week zondag kreeg ik echter de kans om het nog een keer te proberen, want toen waren er twee sponsors bij Kebene op bezoek die jarig waren. Zij hadden allebei een geit gegeven, dus toen was er wel echt genoeg vlees voor iedereen. Maar ik vond het niet echt lekker, het smaakt een beetje weeïg.
Verder hebben we kookles van de poetsvrouw tegenwoordig! Dat is echt leuk, we hebben al ugali, chapati (soort pannenkoeken) en potatoes gemaakt. Die aardappels zijn eigenlijk heel simpel, maar er zit een heel lekker oranje korstje omheen! En ze maken hier echt alles van bloem, er is zelfs speciale bloem om ugali te maken! Dus alles is heel makkelijk om te maken tot nu toe, maar wel ontzettend lekker!
We zijn ook nog een keer naar Mombasa geweest. Toen we met Fieke geweest waren, had zij ons een winkeltje laten zien waar ze heel veel kanga’s hadden (voor een goede prijs) Dus wij gingen heel enthousiast dat winkeltje weer opzoeken, maar we konden het nergens meer vinden! Terwijl we echt zeker wisten dat we in de buurt waren. Later heb ik Fieke gemaild om te vragen waar het nu ook alweer was en toen bleek dat we maar net iets verder hadden moeten lopen om het winkeltje te vinden! Dus we moeten binnenkort nog maar een keer terug…
Wat we wel gevonden hadden in Mombasa, was de Kongowea market. Een enorme markt waar ze echt letterlijk alles verkopen, van spijkerbroeken via nagellak naar aardappels en kool. We waren daar wel de enige blanken, dus ik voelde me niet echt op mijn gemak, want iedereen was naar ons aan het roepen: “Mzungu, mzungu, come to my shop!” Ik heb dan ook geen foto’s durven maken helaas. We hebben wel echt onze ogen uitgekeken.
Verder zijn we daar naar de Nakumatt geweest, een enorm grote supermarkt. Echt net zoiets als de Makro bij ons, waar je alles kan kopen! Ook weer totaal niet Keniaans, er liepen dan ook bijna alleen maar blanken en rijke Kenianen, de ‘gewone’ Keniaan komt echt nooit in zo’n winkel.
Ik heb al een keer verteld over onze mierenplaag en de rups, inmiddels zijn daar weer veel beestjes bijgekomen. Momenteel zijn wij weer aan het vechten tegen de mieren, dus we doen 100 keer per dag de afwas en we bezemen ze constant naar buiten. Gelukkig is het nu niet zo erg als de vorige keer.
Wat we wel echt vaak op bezoek krijgen tegenwoordig, zijn sprinkhanen. En dan niet van die leuke kleine groene als in Nederland, maar enorme beesten van minstens 10 centimeter! Dus elke keer als er ‘s avonds zo’n gevaarte over ons terras rondspringt roepen wij de nachtwaker erbij, die hem dan voor ons weghaalt. We worden wel elke keer gigantisch hard door hem uitgelachen, want voor Keniaanse begrippen zijn die beesten helemaal niet zo groot. Net zoals spinnen van 10 centimeter en enorme kakkerlakken bijvoorbeeld, daar deinzen ze ook niet voor terug.
Wat ik wel een heel leuk beest vind, is de milipede. Een soort duizendpoot, ook weer heel groot, helemaal zwart met knalrode poten en voelsprieten. Gevaarlijke kleuren dus, maar dit beest doet dus niks, hij kruipt alleen heel langzaam. Wel hebben ze soms het de afmetingen van een kleine slang, dus in het donker moet ik soms echt even goed kijken wat er nu door het gras kruipt.
De afgelopen paar dagen hebben we last gehad van heel erg veel vliegende mieren en andere kleine beestjes! Het regenseizoen is namelijk zo langzamerhand aan het beginnen en als het regent, drijven die beestjes hun nesten uit en vliegen ze dus ’s avonds bij ons om de lamp. Heel prettig, maar niet heus. Gelukkig hebben we hier genoeg hagedissen, dus na ongeveer een half uurtje zijn de meeste beestjes wel opgegeten.
Maar die regen hier is echt bijzonder! Voordat we naar Mombasa vertrokken afgelopen woensdag heeft het echt ontzettend hard geregend. Binnen 10 minuten stond onze hele compound blank en na een half uur stond het al tot aan de tweede traptrede van ons terras. Ik ben wel blij dat ze ons huis een beetje hoger hebben gebouwd, anders staat dus alles blank zodra het regent. Wel heel erg voor de mensen in de Village waarschijnlijk, die hutjes staan gewoon op de grond, zonder drempel of deur, dus daar drijft alles weg als het regent. Maar het valt hier nog wel mee gelukkig, in andere delen van Kenia schijnt het zo hard te regenen dat de auto’s soms wegdrijven!
Als laatste heb ik echt nog een heel verhaal: ik heb mijn eigen kleine projectje opgestart! Het is een lang verhaal, maar ik zal het toch maar helemaal vertellen.
In Amanischool hebben ze besloten om de kinderen die het nodig hebben elke dag een uurtje bijles te geven. Daarvoor moeten ze 100 shilling per week betalen, dat is ongeveer 1 euro. De moeder van Lydia, een meisje uit klas 3, was vervolgens naar school gekomen om aan de leerkracht uit te leggen dat ze dat niet kon betalen. Haar verhaal greep mij echt heel erg aan. Zij hebben eerst in een ander deel van Kenia gewoond en daar zijn tijdens de burgeroorlog/verkiezingsstrijd haar twee zoons vermoord… En een jaar geleden is haar man overleden aan slokdarmkanker. Nu woont ze hier in Ukunda bij een vrouw in huis, die het schoolgeld voor Lydia betaald. Maar die vrouw wilde dus dat geld voor de bijles niet betalen.
Naomi (moeder van Lydia) is voordat ze hierheen verhuisde kapster geweest, ze had haar eigen kapsalon en verdiende daar best goed mee. Nu heeft ze dus helemaal niks meer. Ze kan wel in zo’n salon hier ergens gaan werken, maar dan verdient ze ongeveer 50 Shilling per dag, dat is 50 eurocent. Daar kun je zelfs hier niet van rondkomen, dus daar schiet ze helemaal niks mee op. Hier is ze dus afhankelijk van de vrouw bij wie ze woont en heeft ze geen enkele hoop op een betere toekomst, want ze heeft niks meer.
Dit verhaal greep mij zo aan, ik heb er echt drie weken over na lopen piekeren. Toen dacht ik ineens: waarom help ik haar niet? Dus ik heb gevraagd of ze op school wilde komen en heb met haar gepraat over de aanschaf van een nieuwe kapsalon. De leerkracht van Amani had haar al verteld waarvoor ik haar wilde spreken en toen ze op school kwam had ze alle bedragen en benodigdheden al op papier staan. Ze had echt haar best gedaan om alles uit te zoeken en was heel actief geweest! Dat vond ik een goed teken. Ze had namelijk een bestaande salon in Ukunda op het oog, die per direct verkocht kon worden. De manager van Rainbow, Mickael, was ook bij het gesprek en hij heeft haar gevraagd om een lijst te maken van de hele inboedel en om de prijs zo ver mogelijk naar beneden te krijgen. Dat heeft ze gelijk de volgende dag gedaan, wat mij echt verbaasde, want meestal gebeurt alles hier pas na een paar dagen.
In Mombasa ben ik naar de Nakumatt gegaan om de prijzen te vergelijken die op de inboedellijst stonden. Omdat die prijzen wel redelijk waren ben ik afgelopen donderdag naar de salon gaan kijken. Ik wilde daar eerder mijn gezicht niet laten zien, omdat dan de prijs zeker niet meer naar beneden zou gaan, dat hoef je als mzungu echt niet te proberen.
De salon zelf viel mij op het eerste gezicht een beetje tegen, maar toen ik beter keek zag ik dat de muren vooral vies waren, overal hingen spinnenwebben. Maar de apparaten waren allemaal echt schoon en er was ook echt veel materiaal aanwezig. Dus al met al zag het er wel goed uit. Naomi was er zelf heel enthousiast over.
De volgende dag ben ik met Mickael nog een keer langsgegaan en hij was ook tevreden over hoe alles eruitzag. Dus toen heb ik de knoop doorgehakt en de salon gekocht!
Naomi was zo blij! Ik vond het echt leuk om te zien. Binnenkort ga ik een keertje langs om bij haar te kijken, want als het goed is heeft ze vandaag haar eerste dag gewerkt. Dus ben heel benieuwd hoe het gegaan is.
Het is ook wel raar om hierdoor ook weer even extra hard te beseffen hoe groot de verschillen zijn tussen Nederland en Kenia. Bij ons kun je gewoon een lening krijgen om een bedrijf op te starten, maar hier moet je zelf maar uitzoeken hoe je aan een startkapitaal komt. Maar goed, laat ik maar positief blijven en denken aan dat ik haar wel heb kunnen helpen, dat is veel beter :)
Dit was het wel weer voor deze keer geloof ik. Ik moet toch echt eens wat vaker mijn blog schrijven, dan worden het niet elke keer van die lange verhalen…
Tot de volgende keer!
-
29 Maart 2010 - 19:33
Johan:
wat een verhaal wat maak jij daar veel mee .
goed te lezen dat je eigen niet verveelt en naar je zin hebt
-
30 Maart 2010 - 13:37
Henriek:
Echt cool dat je die salon hebt gekocht !!
Nu hoef je niet bang te zijn dat je haar niet meer zit xp
Of kan ze alleen maar kroeshaar knippen ?
xx -
30 Maart 2010 - 21:04
Roelie:
hoi hoi
wat een mooi verhaalweer en als je terug bent dan haal je zelf alle enge spinnen weg.haha goed van je om die vrouw te helpen met haar kapsalon echt iets voor jou. ben trots op je. liefs roelie -
31 Maart 2010 - 07:00
HILDA Van Wijk:
Hoi Lianne
Wat fijn om te lezen dat de koop dan nu toch rond is.
geweldig dat je haar zo een nieuwe toekomst geeft voor haarzelf en Lydia.
Ben eigenlijk stiekem flink jaloers op je,dat jij nog heerlijk wat maandjes mag vertoeven in Kenia,wil je nog een goede tijd wensen,maar daar twijfel ik niet over,dat gaat wel lukken,samen met de kids van KEBENE.Geef ze maar een big hug namens mij.
Kijk graag uit naar je volgende verhaal,zodat ik nog een beetje het gevoel heb om in Ukunda te zijn.
HAVE FUN,doe je Hannah de lieve groetjes?
Veel liefs Hilda xxx Kwaheri Rafiki -
31 Maart 2010 - 14:08
Noutsuzanneiso:
oooooh, wat gaaf zeg! dat van de kapsalon! wat fijn voor die vrouw, (en dat is dan zachtjes uitgedrukt),dat je dat kon doen!
kom jij nu dan terug met allemaal kleine vlechtjes op je hoofd? want dat kan echt met ieder haar hoor.
ik denk trouwens dat je eenmaal terug het hier zo saaaaaiiii gaat vinden.....
liefs xx van ons. -
31 Maart 2010 - 17:39
Annelien:
Wow Lian.. Supergaaf! Een kapsalon kopen, wie had dat gedacht. Ben trots op je zus, dat je zoveel doet.
Blij te horen dat je je voor de rest ook vermaakt. Vind het ook wel fijn om te lezen dat je daar best veilig over straat kan =).
Heel veel plezier nog in je vrije dagen!!!!
Liefs Annelien -
03 April 2010 - 19:32
Germa:
Wat bijzonder dat je Naomi en Lydia op deze manier hebt kunnen helpen! Vind het echt knap van je dat je dat hebt aangepakt zeg: bewonderenswaardig!!!
Stuur je een beetje zon naar een regenachtig Nederland?
Liefs, Germa. -
04 April 2010 - 20:41
Petra:
Hoi Lian, een salon gekocht! Geweldig wat een verhaal. Je bent een kanjer. Nou, ik hoop echt heel erg dat het Naomi daarmee lukt om voor haar dochter en haarzelf te kunnen zorgen.
Tegen de tijd dat je weer terug bent in NL ben je van harte welkom om bij ons een Keniaanse maaltijd te komen maken!! -
06 April 2010 - 22:33
Papa Pasci:
Jambo auntie Lianne
Alles goed daar... wat mis ik Kenia toch weer? Ik ben blij dat ik u heb leren kennen, toffe madam. Doe het er goed en doe vooral heel veel groetjes in Kebene.
Wie weet zie je me nog verschijnen... hehe
Groetjes x Pasci -
18 April 2010 - 20:31
Petra:
Hoi Lianne,
Hoe is het daar??
Moet je ook van Oma alle goeds wensen.
Ze heeft vorige week bij Fleur in de klas tijdens de geschiedenisles van alles verteld over WOII. Ze voelde zich ook even een soort van juf! Het was erg leuk! -
26 April 2010 - 10:49
Fieke:
Waauuw Lianne! Wat fantastisch dat je die kapsalon voor die vrouw hebt kunnen kopen!! Wat zal die vrouw ontzettend blij zijn geweest zeg! Echt een top actie van je:)!!!
Ik ga nu even je andere verhalen lezen. Ik loop nogal achter:$
Liefs Fieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
