Weer naar school
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lianne
09 Mei 2010 | Kenia, Nairobi
Zoals beloofd volgt mijn nieuwe verslag nu al, want ik heb inmiddels alweer genoeg beleefd. April is voorbij, dus de vakantie ook.
De vakantie is geëindigd met het vertrek van Hanne, wat aan de ene kant wel leuk was, omdat ze hier een afscheidsfeest gaf op school, maar het betekende natuurlijk ook dat ik hier alleen achterbleef. Ik vond het dan ook echt niet leuk om haar uit te zwaaien, ook al had ik al een tijd aan het idee kunnen wennen dat hier geen andere vrijwilligers meer waren.
Het feest op school, vorige week donderdag, was wel leuk, ondanks dat het de hele dag regende. Het zou om 10.00 uur beginnen, maar ja, het blijft Afrika, dus toen ik om 10.00 uur op school kwam (expres al niet te vroeg) moest al het eten nog gekookt worden. En dat was veel eten! Hanne en ik hebben voor mijn gevoel wel 1000 tomaten in stukjes gesneden voor in de pilau, terwijl de cook van school echt ongelooflijk veel knoflook stond fijn te hakken en kruiden stond te stampen. Ook de hoeveelheid aardappelen die geschild werd was gigantisch, zie de foto’s! En de hele school hielp mee, dat was geweldig! Zelfs de jongens werden aan het schillen en snijden gezet.
In eerste instantie zou er ter plaatse een koe geslacht worden, maar dat ging uiteindelijk niet door, het vlees werd ergens anders schoongemaakt en daarna naar school gebracht. Dat gaat hier gewoon in grote plastic zakken die achterin de vrachtwagen liggen, lekker hygiënisch, maar niet heus. Inmiddels kan ik me daar helemaal niet meer druk over maken, ik kijk echt nergens meer van op.
Rond ongeveer 14.00 uur kon het feest eindelijk beginnen. Dat hield natuurlijk in dat iedereen die ook maar iets met de school te maken heeft een toespraak hield en ook Hanne, haar familie en zelfs ik kwamen er niet onderuit. Uiteindelijk was het 15.30 uur toen we aan het eten (de lunch!) konden beginnen. Iedereen had best wel trek gekregen, dus het eten smaakte wel heel erg lekker! We aten pilau met vlees, dat is in kruiden gekookte rijst, met tomaten en stukken aardappel erdoor. Heel lekker! Ik verbaas me nog steeds over de hoeveelheden die iedereen hier kan eten. Zelfs de kleintjes van de babyclass eten met gemak meer dan ik! Maar het was het wachten dus wel waard.
Het weekend was verder niet zo heel leuk. Het regende veel te veel en Hanne vertrok zondagmiddag. Ze heeft in de stromende regen haar koffer in de taxi gesleept, dus ik dacht al voor de grap: Kenia huilt om haar vertrek ;) Het is echt triestig hier als het zo regent, want dat stopt dus echt niet! Het heeft de afgelopen twee weken al wel 10 dagen geregend denk ik, de hele dag door… Dus echt vrolijk vertrok Hanne niet.
Had ik trouwens al verteld dat Pasci (oprichter Kebene) weer terug is in Kenia? Hij is vorige week aangekomen, dus ik heb wel weer wat aanspraak gelukkig. Is toch wel fijn om af en toe met iemand te kunnen praten die dezelfde dingen beleefd hier, in mijn eigen taal. En het zorgt ook weer voor veel afleiding, want hij gaat vaak weg met de kinderen, dus dan ga ik gezellig mee.
Maandag had ik gelukkig wat afleiding, want de scholen openden weer. Toen ik echter in Amani aankwam, waren er maar twee leerkrachten aanwezig en een heel klein deel van de kinderen. Ik dacht eerst: och, die komen wat later, het zal allemaal wel op gang komen… Maar na een uur was er nog niemand bijgekomen! Uiteindelijk bleek dat er wat verwarring was over wanneer de eerste schooldag nu precies zou zijn. Afgelopen zaterdag was hier namelijk een nationale feestdag, daarom dachten de meeste kinderen dat ze maandag vrij waren, omdat dat meestal zo is. De kinderen die wel op school waren hebben dus maar een beetje geholpen met alles schoonmaken en zijn daarna naar huis gegaan. Ik had dus onverwacht nog een dagje vrij. Die heb ik maar nuttig besteed door naar Kebene te gaan en daar met de meiden mijn rasta’s uit mijn haar te halen. Ze waren al niet echt mooi meer, na drie weken: mijn eigen haar kwam er heel erg uit en ze begonnen ook een beetje uit te groeien. Hoog tijd dus om mijn eigen haar weer een beetje lucht te gunnen!
Het is wel echt raar om weer kort haar te hebben. Ook is mijn eigen haar redelijk uitgedund, zulke strakke vlechtjes is natuurlijk niet echt goed, dus ik heb nu echt het gevoel dat ik iets mis op mijn hoofd! Het liefste zou ik er gelijk weer rasta’s in laten zetten, maar daar wacht ik nog wel even mee. Maar ze komen er zeker weer, ik vond het veel te leuk! En op die manier geef ik Naomi in haar kapsalon ook werk, dus dat is twee vliegen in één klap. Het is namelijk low season hier, van april tot juli ongeveer. Dat houdt in dat er erg weinig toeristen rondom Mombasa zijn en dat merk je gelijk. De hele economie hier ligt zo ongeveer plat, niemand heeft werk en Naomi heeft dus ook niet zoveel klanten op dit moment. Dus ik ben ook wel blij dat ik daar iets aan kan doen.
Dinsdag ben ik dus echt weer begonnen met lesgeven. Weer even wennen, maar wel ontzettend leuk! Vooral in klas 3 in Amani heb ik het echt naar mijn zin, dat merkte ik dinsdag gelijk weer. Met die klas klikt het echt het beste.
Ik heb in de vakantie inderdaad de boeken uitgezocht, lang niet allemaal, maar genoeg om met het lezen te kunnen beginnen, dus daar starten we volgende week mee, als alle kinderen weer terug zijn en alles een beetje opgestart is. Dat was wel echt onbegonnen werk, die boeken uitzoeken. Het waren er nog veel meer dan ik gedacht had en ze waren vies! Maar gelukkig kwam de moeder van één van de leerkrachten helpen, dus het was wel gezellig.
De komende twee maanden moet ik mezelf opsplitsen tussen Amani en Rainbow, dus voortaan ben ik op maandag en dinsdag in Amani en op donderdag en vrijdag in Rainbow. De woensdagen ben ik in de babyclass van beide scholen, de ene week Amani en de andere week Rainbow. Afgelopen woensdag ben ik in Rainbow in de babyclass geweest. Dat was echt een omschakeling! Het is vooral lastig om met die kleintjes te communiceren, want ze spreken totaal geen Engels, ook al verstaan de oudsten het wel een klein beetje. Ik heb dus al mijn Swahili-kennis paraat moeten houden die dag! Dat ging op zich best wel, de makkelijkste dingen heb ik inmiddels wel onder de knie, maar daardoor dachten een paar peuters ook dat ik ze begreep, want ze bleven maar verhalen vertellen, in het Swahili! Daar begreep ik dus echt niks van. Maar het was wel leuk om een dagje tussen die kleintjes rond te lopen. Het lesgeven gaat hier ook in de babyclass heel anders dan in Nederland, ze leren namelijk alle letters en cijfers en zijn daar een groot deel van de ochtend mee bezig. Gelukkig is er ook genoeg tijd om te spelen en te tekenen. Zelfs kleien stond op het programma!
Zaterdag begon goed. Na 10 dagen met veel te veel regen, scheen eindelijk de zon toen ik ’s morgens wakker werd! Daar werd ik heel vrolijk van, want die regen werd wel een beetje saai inmiddels. Ik heb mijn tijd dus maar gelijk goed besteed door al mijn kleren te wassen, want dat kan niet als het regent, dan droogt er niks hier… Dus die paar uur zon had ik wel nodig! ’s Middags begon het helaas alweer te regenen en dat heeft aangehouden tot zondagavond. Vooral zondag overdag was echt niet normaal. Ik was met de kinderen van Kebene mee naar de kerk geweest, waar we dus noodgedwongen veel langer zijn gebleven omdat het zo hard regende dat zelfs de 50 meter naar de bus te ver was. Uiteindelijk zijn we maar wel gewoon door de regen gerend, want het werd gewoon niet droog. Thuis heb ik voor het eerst in drie maanden weer een spijkerbroek aangetrokken, zo koud is het nu! Wel lekker om weer even in mijn “Hollandse” kleren rond te lopen…
’s Middags vroeg Pasci of ik even mee wilde naar Ukunda om een paar spullen te kopen voor de kinderen. Dat leek me wel een avontuur, want het regende nog steeds vreselijk hard. Gewapend met een paraplu en warm aangekleed vertrokken we. Toen we in Ukunda aankwamen kregen we gelijk al de eerste ‘schok’: de berm naast de weg was veranderd in een enorm snel stromende rivier! En ook alle kleine wegjes door het ‘centrum’ van Ukunda waren veranderd in waterstromen. Gelukkig heb ik inmiddels een paar plastic slippers aangeschaft, want op iets anders kun je hier echt niet meer lopen. Dus broek opgerold en door het water gelopen!
Aan de ene kant staat hier alles dus stil als het regent, omdat alle wegen veranderen in modderige waterstromen, zodat sommige plaatsen echt niet meer te bereiken zijn. Maar in Ukunda zelf blijft iedereen gewoon doorgaan waar hij mee bezig is, er liepen zelfs nog heel veel mensen zonder paraplu over straat. Niet dat dat nu zo heel erg is, want wij werden met onze paraplu’s nog bijna net zo nat als zonder…
Ik had echt nooit verwacht dat het hier zo hard kon regenen! Mijn verbazing werd nog groter toen we terug naar huis reden. Pasci wilde proberen om de short cut te nemen, dus niet over de grote weg naar huis, maar door de kleine dorpjes in de bush. Alleen de grote weg is hier geasfalteerd, verder is alles zand, dus jullie kunnen je voorstellen dat het nu best een uitdaging is om daar doorheen te rijden, de helft van de weggetjes is gewoon weggespoeld en de andere helft is waterplas. Gelukkig kan Pasci’s jeep behoorlijk wat hebben, dus we zijn veilig thuisgekomen, maar het was behoorlijk avontuurlijk (en heel leuk!).
Inmiddels is het zondagavond en weer droog. Volgens de weersverwachting op internet krijgen we de komende twee weken zon, maar volgens onze askari (nachtwaker) gaat het vannacht alweer regenen. Aangezien de meeste Kenianen hier heel goede weersvoorspellers zijn, ben ik benieuwd wie er gelijk gaat krijgen… Dat horen jullie in mijn volgende verslag wel!
Tot de volgende keer!
Foto’s bij dit verslag volgen binnenkort!
De vakantie is geëindigd met het vertrek van Hanne, wat aan de ene kant wel leuk was, omdat ze hier een afscheidsfeest gaf op school, maar het betekende natuurlijk ook dat ik hier alleen achterbleef. Ik vond het dan ook echt niet leuk om haar uit te zwaaien, ook al had ik al een tijd aan het idee kunnen wennen dat hier geen andere vrijwilligers meer waren.
Het feest op school, vorige week donderdag, was wel leuk, ondanks dat het de hele dag regende. Het zou om 10.00 uur beginnen, maar ja, het blijft Afrika, dus toen ik om 10.00 uur op school kwam (expres al niet te vroeg) moest al het eten nog gekookt worden. En dat was veel eten! Hanne en ik hebben voor mijn gevoel wel 1000 tomaten in stukjes gesneden voor in de pilau, terwijl de cook van school echt ongelooflijk veel knoflook stond fijn te hakken en kruiden stond te stampen. Ook de hoeveelheid aardappelen die geschild werd was gigantisch, zie de foto’s! En de hele school hielp mee, dat was geweldig! Zelfs de jongens werden aan het schillen en snijden gezet.
In eerste instantie zou er ter plaatse een koe geslacht worden, maar dat ging uiteindelijk niet door, het vlees werd ergens anders schoongemaakt en daarna naar school gebracht. Dat gaat hier gewoon in grote plastic zakken die achterin de vrachtwagen liggen, lekker hygiënisch, maar niet heus. Inmiddels kan ik me daar helemaal niet meer druk over maken, ik kijk echt nergens meer van op.
Rond ongeveer 14.00 uur kon het feest eindelijk beginnen. Dat hield natuurlijk in dat iedereen die ook maar iets met de school te maken heeft een toespraak hield en ook Hanne, haar familie en zelfs ik kwamen er niet onderuit. Uiteindelijk was het 15.30 uur toen we aan het eten (de lunch!) konden beginnen. Iedereen had best wel trek gekregen, dus het eten smaakte wel heel erg lekker! We aten pilau met vlees, dat is in kruiden gekookte rijst, met tomaten en stukken aardappel erdoor. Heel lekker! Ik verbaas me nog steeds over de hoeveelheden die iedereen hier kan eten. Zelfs de kleintjes van de babyclass eten met gemak meer dan ik! Maar het was het wachten dus wel waard.
Het weekend was verder niet zo heel leuk. Het regende veel te veel en Hanne vertrok zondagmiddag. Ze heeft in de stromende regen haar koffer in de taxi gesleept, dus ik dacht al voor de grap: Kenia huilt om haar vertrek ;) Het is echt triestig hier als het zo regent, want dat stopt dus echt niet! Het heeft de afgelopen twee weken al wel 10 dagen geregend denk ik, de hele dag door… Dus echt vrolijk vertrok Hanne niet.
Had ik trouwens al verteld dat Pasci (oprichter Kebene) weer terug is in Kenia? Hij is vorige week aangekomen, dus ik heb wel weer wat aanspraak gelukkig. Is toch wel fijn om af en toe met iemand te kunnen praten die dezelfde dingen beleefd hier, in mijn eigen taal. En het zorgt ook weer voor veel afleiding, want hij gaat vaak weg met de kinderen, dus dan ga ik gezellig mee.
Maandag had ik gelukkig wat afleiding, want de scholen openden weer. Toen ik echter in Amani aankwam, waren er maar twee leerkrachten aanwezig en een heel klein deel van de kinderen. Ik dacht eerst: och, die komen wat later, het zal allemaal wel op gang komen… Maar na een uur was er nog niemand bijgekomen! Uiteindelijk bleek dat er wat verwarring was over wanneer de eerste schooldag nu precies zou zijn. Afgelopen zaterdag was hier namelijk een nationale feestdag, daarom dachten de meeste kinderen dat ze maandag vrij waren, omdat dat meestal zo is. De kinderen die wel op school waren hebben dus maar een beetje geholpen met alles schoonmaken en zijn daarna naar huis gegaan. Ik had dus onverwacht nog een dagje vrij. Die heb ik maar nuttig besteed door naar Kebene te gaan en daar met de meiden mijn rasta’s uit mijn haar te halen. Ze waren al niet echt mooi meer, na drie weken: mijn eigen haar kwam er heel erg uit en ze begonnen ook een beetje uit te groeien. Hoog tijd dus om mijn eigen haar weer een beetje lucht te gunnen!
Het is wel echt raar om weer kort haar te hebben. Ook is mijn eigen haar redelijk uitgedund, zulke strakke vlechtjes is natuurlijk niet echt goed, dus ik heb nu echt het gevoel dat ik iets mis op mijn hoofd! Het liefste zou ik er gelijk weer rasta’s in laten zetten, maar daar wacht ik nog wel even mee. Maar ze komen er zeker weer, ik vond het veel te leuk! En op die manier geef ik Naomi in haar kapsalon ook werk, dus dat is twee vliegen in één klap. Het is namelijk low season hier, van april tot juli ongeveer. Dat houdt in dat er erg weinig toeristen rondom Mombasa zijn en dat merk je gelijk. De hele economie hier ligt zo ongeveer plat, niemand heeft werk en Naomi heeft dus ook niet zoveel klanten op dit moment. Dus ik ben ook wel blij dat ik daar iets aan kan doen.
Dinsdag ben ik dus echt weer begonnen met lesgeven. Weer even wennen, maar wel ontzettend leuk! Vooral in klas 3 in Amani heb ik het echt naar mijn zin, dat merkte ik dinsdag gelijk weer. Met die klas klikt het echt het beste.
Ik heb in de vakantie inderdaad de boeken uitgezocht, lang niet allemaal, maar genoeg om met het lezen te kunnen beginnen, dus daar starten we volgende week mee, als alle kinderen weer terug zijn en alles een beetje opgestart is. Dat was wel echt onbegonnen werk, die boeken uitzoeken. Het waren er nog veel meer dan ik gedacht had en ze waren vies! Maar gelukkig kwam de moeder van één van de leerkrachten helpen, dus het was wel gezellig.
De komende twee maanden moet ik mezelf opsplitsen tussen Amani en Rainbow, dus voortaan ben ik op maandag en dinsdag in Amani en op donderdag en vrijdag in Rainbow. De woensdagen ben ik in de babyclass van beide scholen, de ene week Amani en de andere week Rainbow. Afgelopen woensdag ben ik in Rainbow in de babyclass geweest. Dat was echt een omschakeling! Het is vooral lastig om met die kleintjes te communiceren, want ze spreken totaal geen Engels, ook al verstaan de oudsten het wel een klein beetje. Ik heb dus al mijn Swahili-kennis paraat moeten houden die dag! Dat ging op zich best wel, de makkelijkste dingen heb ik inmiddels wel onder de knie, maar daardoor dachten een paar peuters ook dat ik ze begreep, want ze bleven maar verhalen vertellen, in het Swahili! Daar begreep ik dus echt niks van. Maar het was wel leuk om een dagje tussen die kleintjes rond te lopen. Het lesgeven gaat hier ook in de babyclass heel anders dan in Nederland, ze leren namelijk alle letters en cijfers en zijn daar een groot deel van de ochtend mee bezig. Gelukkig is er ook genoeg tijd om te spelen en te tekenen. Zelfs kleien stond op het programma!
Zaterdag begon goed. Na 10 dagen met veel te veel regen, scheen eindelijk de zon toen ik ’s morgens wakker werd! Daar werd ik heel vrolijk van, want die regen werd wel een beetje saai inmiddels. Ik heb mijn tijd dus maar gelijk goed besteed door al mijn kleren te wassen, want dat kan niet als het regent, dan droogt er niks hier… Dus die paar uur zon had ik wel nodig! ’s Middags begon het helaas alweer te regenen en dat heeft aangehouden tot zondagavond. Vooral zondag overdag was echt niet normaal. Ik was met de kinderen van Kebene mee naar de kerk geweest, waar we dus noodgedwongen veel langer zijn gebleven omdat het zo hard regende dat zelfs de 50 meter naar de bus te ver was. Uiteindelijk zijn we maar wel gewoon door de regen gerend, want het werd gewoon niet droog. Thuis heb ik voor het eerst in drie maanden weer een spijkerbroek aangetrokken, zo koud is het nu! Wel lekker om weer even in mijn “Hollandse” kleren rond te lopen…
’s Middags vroeg Pasci of ik even mee wilde naar Ukunda om een paar spullen te kopen voor de kinderen. Dat leek me wel een avontuur, want het regende nog steeds vreselijk hard. Gewapend met een paraplu en warm aangekleed vertrokken we. Toen we in Ukunda aankwamen kregen we gelijk al de eerste ‘schok’: de berm naast de weg was veranderd in een enorm snel stromende rivier! En ook alle kleine wegjes door het ‘centrum’ van Ukunda waren veranderd in waterstromen. Gelukkig heb ik inmiddels een paar plastic slippers aangeschaft, want op iets anders kun je hier echt niet meer lopen. Dus broek opgerold en door het water gelopen!
Aan de ene kant staat hier alles dus stil als het regent, omdat alle wegen veranderen in modderige waterstromen, zodat sommige plaatsen echt niet meer te bereiken zijn. Maar in Ukunda zelf blijft iedereen gewoon doorgaan waar hij mee bezig is, er liepen zelfs nog heel veel mensen zonder paraplu over straat. Niet dat dat nu zo heel erg is, want wij werden met onze paraplu’s nog bijna net zo nat als zonder…
Ik had echt nooit verwacht dat het hier zo hard kon regenen! Mijn verbazing werd nog groter toen we terug naar huis reden. Pasci wilde proberen om de short cut te nemen, dus niet over de grote weg naar huis, maar door de kleine dorpjes in de bush. Alleen de grote weg is hier geasfalteerd, verder is alles zand, dus jullie kunnen je voorstellen dat het nu best een uitdaging is om daar doorheen te rijden, de helft van de weggetjes is gewoon weggespoeld en de andere helft is waterplas. Gelukkig kan Pasci’s jeep behoorlijk wat hebben, dus we zijn veilig thuisgekomen, maar het was behoorlijk avontuurlijk (en heel leuk!).
Inmiddels is het zondagavond en weer droog. Volgens de weersverwachting op internet krijgen we de komende twee weken zon, maar volgens onze askari (nachtwaker) gaat het vannacht alweer regenen. Aangezien de meeste Kenianen hier heel goede weersvoorspellers zijn, ben ik benieuwd wie er gelijk gaat krijgen… Dat horen jullie in mijn volgende verslag wel!
Tot de volgende keer!
Foto’s bij dit verslag volgen binnenkort!
-
10 Mei 2010 - 11:11
Susanne:
Hee Lianne!
Leuk om nog steeds al je verhalen te lezen. IK moest even wat inhalen, omdat ik afgelopen 2 weken in Turkije zat. Maar wat jij ook beschrijft over midden in de omgeving zitten, kan ik helemaal begrijpen. Wat ik in Turkije heb gezien, dan leer je het pas kennen (bijvoorbeeld de scholen).
Je foto's heb ik bekeken: super zeg je haar, staat je echt leuk! Jammer dat het er weer uit is.
Meid geniet er nog van.
liefs! -
10 Mei 2010 - 15:21
Germa:
Hi lieve Lian!
Leuke foto's hoor!!! Krijgen we toch nog een beetje mee wie de mensen zijn waar je over praat en hoe alle plaatsen er uitzien die je hebt bezocht!
Ik stuur je knuffels uit Zweden!
Liefs, Germa. -
10 Mei 2010 - 20:57
Fieke:
Hi!!
Jeetje, wat erg zeg zoveel regen. Ik vraag me echt af hoe al die mensen in hun hutten het er vanaf brengen...
Leuk denk ik om weer lekker bezig te zijn op school? Vind je het nog steeds genieten om in Kenia te zijn of denk je vaak aan thuis? Ik denk iig veeel aan Kenia en wil zo graag terug...!!
Heel veel plezier nog!
Kusjes Fieke -
12 Mei 2010 - 07:42
Féline:
Ha Lianne!!
Wat ontzettend leuk om over al je belevenissen te lezen! Daar heb ik het grootste gedeelte van mijn "studietijd" bij het opleidingscentrum vanochtend voor gebruikt, en ik ben gewoon even 'weg' geweest..! Superstoer dat je dit doet en mee kan maken. Echt een droom die uitkomt, ofnie? Als ik binnenkort ergens weer een gaatje vind ga ik je mailen. Tot die tijd wens ik je nog heel veel plezier en succes met alles waar je mee bezig bent. Lieve groetjes uit Dordt! xx -
24 Mei 2010 - 13:56
Peter Sandra Julia:
He Lianne
Wat een verhalen allemaal. Je zou er jaloers van worden. Echt geweldig wat je daar allemaal aan het doen bent.
Hier schijnt vandaag eindelijk de zon (gister ook) Vorige week hebben we afscheid genomen van groep 4 van de ZS en dan mis ik je wel hoor!!
Heel veel plezier nog. -
28 Mei 2010 - 05:55
Lineke Vermeer:
Hoi Lianne,
Wat een leuke lange verhalen kan jij schrijven, en ik maar printen voor Opa en Oma (ook nog groot) maar ze genieten wel van jouw verhalen!! Zo krijgen we wel een idee wat je allemaal beleefd daar, soms veel regen dus... is het dan ook veel kouder als het regent ? Ik wens je nog veel succes.
Groetjes ui Barneveld!
Lineke -
08 Juni 2010 - 06:47
Lineke Vermeer:
Hoi Lianne,
Gefeliciteerd met je verjaardag, en succes verder met alles.
Groet, oom Evert, tante Lineke, Theun, Angeline, Bas. -
08 Juni 2010 - 08:32
Roelie:
hallo lianne.
van harte gefeliciteerd met je verjaardag. en vindt je het leuk om het in afrika te vieren?? ik hoop dat je een leuke dag mag hebben.
liefs roelie -
08 Juni 2010 - 09:16
Marja De Vrieze:
Hoi Lianne,
Eindelijk een berichtje van ons. En toevallig net op je verjaardag. Van harte gefeliciteerd!
Maak er een mooie dag! Wat geweldig wat je er allemaal doet. Dit neem je je hele leven mee.Ik wens je nog een geweldige tijd toe en Gods zegen daar bij toegewenst.
Groeten uit Asperen,
Sjoerd en Marja de Vrieze -
08 Juni 2010 - 19:01
Suzannenout Iso:
lang zal je leven lang zal je leven lang zal je leven in de gloria inde gloria in de gloriaaaaaa.....hieperdepiep hoeraa!!!! lieve lianne, van harte gefeliciteerd met je verjaardag van ons. xxxx -
09 Juni 2010 - 18:41
Petra:
Hi 'Jannie',
Gisteren was je jarig! Nog van harte gefeliciteerd van ons allemaal! Hebben ze voor je gezongen in het swahili? En bakken ze eigenlijk ook wel (appel)taart in Kenia?
de lieve groetjes! -
28 Juni 2010 - 08:20
Korten:
Lianne,
Vanuit Asperen een hartelijke groet. Bijna zit de enerverende periode er voor je op. Ervaringen om nooit te vergeten.
Een goede thuiskomst gewenst.
ds TJ Korten, Asperen. -
01 Juli 2010 - 10:42
Levien Vermeer:
Hoi Lianne,
Indrukwekkend, al je verhalen!
Gisteren stond ik bij je ouders voor de deur om ze een goede reis te wensen, maar volgens Teun zaten ze al ergens in de buurt van Egypte ;).
We hopen iets over jullie hereniging en gezamenlijke avonturen te lezen via dit blog!
Heb een fantastische tijd met elkaar.
Hartelijke groet, ook van Piet. -
01 Juli 2010 - 12:06
Janna Kosters. :
Hoi Lianne.
Wat is de tijd toch snel gegaan hè.Hier gaat het wel, we zijn nog druk bezig met alles een plaats te geven maar veel zin hebben we niet meer. Nu de laatste weken al weer voor jou. Doe de groetjes aan iedereen en nog een leuke tijd. doei Janna Wilco en Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
