Eerste indrukken

Wat een indrukken!

Zo, mijn eerste dagen in Kenia zitten er alweer op. Inmiddels ben ik ook al een groot aantal belevenissen verder, dus hoog tijd om deze even met jullie te delen.

Mijn reis is erg goed gegaan, ik heb gelukkig een groot deel van de nacht in het vliegtuig kunnen slapen. Bij aankomst in Mombasa was mijn eerste indruk: warm! Het was heel drukkend en bewolkt. Het grappige was, dat we met een trap het vliegtuig uit moesten, in plaats van door een slurf.
Na een heleboel papieren ingevuld te hebben en lang in de rij gestaan te hebben, kon ik het vliegveld verlaten. Daar stond Katrien op mij te wachten, de hoofdverantwoordelijke van het project hier. Zij heette me hartelijk welkom en ik voelde me gelijk thuis bij haar.
Het leuke was dat er een uur na mij een vrijwilligster uit België aankwam, Hanne. Tegelijk met haar kwamen er ook vrienden van Katrien aan, dus we vertrokken met een grote groep richting ferry, om Mombasa (een eiland) af te kunnen.

Die tocht was mijn eerste grote avontuur hier. De manier van autorijden hier! Ze rijden links, maar ook maar net hoe het uitkomt. De chauffeurs schieten overal tussendoor en voorlangs en tussen alle auto’s lopen ook nog mensen met handkarren. Echt een chaotische boel! De tocht over de rivier met de ferry duurde niet lang, maar koelde ons gelukkig wel wat af.

Na een uurtje gereden te hebben, kwamen we bij ons project aan. Het was echt wel wennen om hier in dit dorpje rond te rijden! Er zijn echt veel tegenstellingen. Katrien heeft hier een eigen huis, met zwembad en appartementen voor toeristen. Maar als je dan de straat uitloopt, tref je huisjes van golfplaten en gevlochten palmbladeren aan, zonder elektriciteit en stromend water. Die eerste tocht door Kenia heeft op ons dan ook heel veel indruk gemaakt. Inmiddels ben ik hier wat beter aan gewend en heb ik ook al mijn eerste kennismaking met de powercut (stroomuitval) overleefd.

Deze week zijn wij ook op beide scholen gaan kijken, Rainbowschool en Amanischool. Dat was echt een geweldige ervaring! Het kennismaken ging heel snel, omdat er examens zijn in Rainbowschool en de leerlingen niet teveel gestoord mochten worden. Maar tijdens de pauze kregen wij wel twintig kleine zwarte kindjes om ons heen, die ons allemaal wilden begroeten. Dat begroetingsritueel is hier heel belangrijk en bestaat niet alleen uit een simpel ‘Jambo’ (hallo) Het is ook gebruikelijk om te vragen hoe het met iemand gaat. Zelfs bij de kleinste kinderen zit dit er al in.
Verder hebben we deze week de klassen in Amanischool geobserveerd. Het is ons al heel duidelijk dat wij hier heel veel werk te verzetten hebben en dat we in de maanden die we hebben nooit zoveel kunnen doen als we zouden willen! Sommige leerkrachten zijn niet gediplomeerd en dat merk je gelijk in de klas. Kinderen staan op hun tafel als ze een antwoord weten en roepen ‘teacher, teacher’ om maar de aandacht te krijgen. Dit is echt heel chaotisch en totaal onvoorstelbaar voor ons westerlingen. Maar er zijn gelukkig ook leerkrachten die wat steviger in hun schoenen staan en wel een opleiding gevolgd hebben. Zij hebben goed aangegeven tegen welke problemen ze aanlopen en waar wij ze bij moeten helpen.
Dus we gaan hard aan het werk!

Gelukkig hebben we ook wel de tijd om af en toe te ontspannen, dat is echt wel nodig bij deze temperaturen! Het is voor mij zeker wennen om mijn gedrag (en looptempo vooral!) terug te brengen naar tempo slak, wat vooral de eerste week wel echt nodig is. Anders ben je halverwege de dag al zo uitgeput dat je niet veel meer presteert, helemaal niet in de klassen vol kwebbelende kinderen.

Goed, dat was het voor nu. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, zoveel heb ik al meegemaakt en gezien deze eerste dagen, maar dan wordt het zo’n lang verhaal! Mijn verdere belevenissen komen nog wel!

Ik hou mijn blog gewoon bij op z’n Keniaans: ‘polle, polle’ (rustig rustig)