Mombasa
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lianne
09 Maart 2010 | Kenia, Nairobi
Vorige week dinsdag zijn Hanne en ik met Fieke naar Mombasa geweest, dus hoog tijd om daar even iets over te vertellen!
We zouden eerste met de auto gaan, maar de mensen die ons op zouden halen belden dat ze minstens een uur later zouden zijn (tja, het blijft Afrika natuurlijk) Toen zijn we maar zelf met de matatu richting de ferry gegaan. Dat was al een avontuur op zich. Eerst gingen we met de matatu tot Ukunda, dat hadden we al eens gedaan, dus dat viel wel mee. Maar in Ukunda moesten we dus overstappen op de matatu naar de ferry! Gelukkig hadden we Fieke bij ons, die was al veel vaker gegaan, dus die wist welke matatu we moesten hebben. Maar op zich kun je daar gewoon tegen één iemand ‘Likony ferry’ zeggen en dan sleuren ze je vanzelf wel de goede matatu in. Want een mzungu (blanke) in een matatu komt niet zo vaak voor, dus ze willen je allemaal in hun busje krijgen! Er werd om ons gevochten dus bijna, heel grappig!
Na een mooie rit van ongeveer een half uur kwamen we bij de ferry aan. Daar zijn we uitgestapt, want voetgangers mogen gratis de boot op. De matatu’s rijden dus ook maar tot daar. In de rij voor de ferry waren wij voor de tweede keer echt een bezienswaardigheid. Er gaan namelijk ook geen blanken te voet over de ferry! Ik voelde me wel een klein beetje ongemakkelijk… Maar de overtocht met de ferry was weer heerlijk, vooral het verkoelende windje was wel even welkom.
Toen we van de ferry af kwamen, moesten we weer met de matatu om echt in het centrum van Mombasa te komen. En ik had gedacht dat het overstappen in Ukunda chaotisch was! Naar Mombasa was het helemaal erg! Er stonden daar echt zoveel busjes en auto’s en mensen kriskras door elkaar! En al die matatu-chauffeurs trokken aan ons en riepen naar ons en ondertussen rijden ze gewoon door, ook al staat er iemand voor hun busje! Niet heel rustig dus…
Maar goed, uiteindelijk zijn we veilig en wel in het centrum van Mombasa uitgestapt. Eerst hebben we een tijdje door de straatjes rondgelopen en een paar markten bekeken. Wat veel mensen daar zeg! Mombasa is al honderden jaren de grootste havenstad van Kenia en dat zie je ook aan al de verschillende nationaliteiten die daar rondlopen. Naast de ‘gewone Afrikanen’ lopen er namelijk ook heel veel Hindoestanen rond, vooral op de groentemarkt. Daar verkochten ze heel veel kruiden, echt in alle soorten en maten! Ook de vleesmarkt en de kippenmarkt hebben we even bekeken, maar door de gigantische stank daar stonden we gauw weer buiten.
Nadat we nog even een paar winkeltjes hadden bekeken en een mooie Afrikaanse doek hadden gekocht, begon het serieuze gedeelte van de dag. Fieke heeft namelijk een paar maanden in een weeshuis in Mombasa gewerkt en in die periode had ze drie straatjongens leren kennen. Die zijn we gaan opzoeken, samen met een vrouw die hier een weeshuis op gaat richten. Zij wil die jongens misschien opnemen in haar huis! Daarvoor moest ze wel eerst een aantal gegevens van ze hebben, om zeker te weten dat ze nergens familie hebben die misschien nog voor ze kan zorgen. Dat was best een heftig gesprek om mee te maken, want die jongens vertelden dus hoe hun ouders zijn overleden en dat ze niemand meer hebben en hoe het is om op straat te leven. En ze waren nog maar 12 jaar oud!
Hopelijk kunnen ze in het weeshuis opgenomen worden, want het regenseizoen komt eraan en dan is het echt geen pretje om op straat te wonen.
Na dat gesprek zijn we weer in de matatu gestapt richting het noorden. Daar wist Fieke namelijk een leuk restaurantje, net buiten de stad. Dat was echt een hele mooie verrassing! Het restaurant lag aan het water, het terras was een soort vlot, dus we zaten echt op het water! Ons uitzicht was werkelijk perfect, zie de foto’s! Daar hebben we heerlijk een pizza gegeten en even alles laten bezinken. We moesten namelijk wel even energie verzamelen voor het volgende punt in onze planning: een bezoek aan de gevangenis…
In het weeshuis waar Fieke gewerkt had woonde namelijk ook een jongetje van een jaar oud, wiens moeder op straat leefde. Zij is een aantal weken geleden opgepakt voor drugshandel en moet tien jaar in de gevangenis zitten. Aangezien ze helemaal geen familie heeft, wilde Fieke graag even bij haar langsgaan om te vragen of we haar konden helpen.
Dat was echt een belevenis! Eerst gingen we vanaf het restaurant achterop de motor naar de gevangenis (bleek achteraf maar een ritje van twee minuten, maar goed). Daar aangekomen moesten we ons melden bij een soldaat, die onze tas, fototoestel en telefoon in beslag nam. Onze portemonnee mochten ze gelukkig bij ons houden. Daarna bracht een andere bewaker ons naar de afgesloten vrouwenvleugel, waar een vrouwelijke bewaker op zoek ging naar Gina. Dat bleek nog niet zo eenvoudig, want Fieke wist haar achternaam niet. Ze heeft wel zo goed als het kon proberen te beschrijven hoe ze eruit zag en dat was gelukkig genoeg! Na 10 minuten wachten werden we naar binnen geroepen en ja hoor! Daar stond ze! Een heel klein meisje (pas 21 jaar!) in een zwart-wit gestreept gevangenispakje. Ze was heel blij dat ze ons zag, ook al was het maar door een soort gaas, want we mochten niet echt bij haar. Fieke heeft even met haar gepraat en gevraagd wat ze nodig had.
Daarna zijn we naar het winkeltje buiten de poort gegaan om zeep, tandpasta en een tandenborstel te kopen, want dat had ze dus al die weken al niet gehad. Verder konden we niet veel voor haar doen, maar ze was al heel blij met de zeep en ons bezoek.
Daarna zijn we terug naar huis gegaan. Het was inmiddels al 17.00 uur, dus we moesten nog haasten om voor het donker thuis te zijn. We waren ook wel echt moe van alle indrukken die we opgedaan hadden, dus ik was blij dat we een matatu vonden die ons rechtstreeks naar de ferry bracht. Daar aangekomen moesten we echt rennen, want de boot vertrok bijna! Dat was toch echt teveel voor de Kenianen daar. ’s Morgens waren we alleen nog maar aangestaard, want een blanke die lopend over de ferry gaat, dat kan nog net. Maar blanken die gaan rennen om de ferry te halen… Overal om ons heen gonsde het: “Mzungu, mzungu, mzungu!” Maar we hebben wel de ferry gehaald en we waren net voor donker thuis!
Al met al was dit weer een hele indrukwekkende, maar vooral een hele mooie dag, met een goede combinatie tussen toeristisch en ‘serieus’.
We zouden eerste met de auto gaan, maar de mensen die ons op zouden halen belden dat ze minstens een uur later zouden zijn (tja, het blijft Afrika natuurlijk) Toen zijn we maar zelf met de matatu richting de ferry gegaan. Dat was al een avontuur op zich. Eerst gingen we met de matatu tot Ukunda, dat hadden we al eens gedaan, dus dat viel wel mee. Maar in Ukunda moesten we dus overstappen op de matatu naar de ferry! Gelukkig hadden we Fieke bij ons, die was al veel vaker gegaan, dus die wist welke matatu we moesten hebben. Maar op zich kun je daar gewoon tegen één iemand ‘Likony ferry’ zeggen en dan sleuren ze je vanzelf wel de goede matatu in. Want een mzungu (blanke) in een matatu komt niet zo vaak voor, dus ze willen je allemaal in hun busje krijgen! Er werd om ons gevochten dus bijna, heel grappig!
Na een mooie rit van ongeveer een half uur kwamen we bij de ferry aan. Daar zijn we uitgestapt, want voetgangers mogen gratis de boot op. De matatu’s rijden dus ook maar tot daar. In de rij voor de ferry waren wij voor de tweede keer echt een bezienswaardigheid. Er gaan namelijk ook geen blanken te voet over de ferry! Ik voelde me wel een klein beetje ongemakkelijk… Maar de overtocht met de ferry was weer heerlijk, vooral het verkoelende windje was wel even welkom.
Toen we van de ferry af kwamen, moesten we weer met de matatu om echt in het centrum van Mombasa te komen. En ik had gedacht dat het overstappen in Ukunda chaotisch was! Naar Mombasa was het helemaal erg! Er stonden daar echt zoveel busjes en auto’s en mensen kriskras door elkaar! En al die matatu-chauffeurs trokken aan ons en riepen naar ons en ondertussen rijden ze gewoon door, ook al staat er iemand voor hun busje! Niet heel rustig dus…
Maar goed, uiteindelijk zijn we veilig en wel in het centrum van Mombasa uitgestapt. Eerst hebben we een tijdje door de straatjes rondgelopen en een paar markten bekeken. Wat veel mensen daar zeg! Mombasa is al honderden jaren de grootste havenstad van Kenia en dat zie je ook aan al de verschillende nationaliteiten die daar rondlopen. Naast de ‘gewone Afrikanen’ lopen er namelijk ook heel veel Hindoestanen rond, vooral op de groentemarkt. Daar verkochten ze heel veel kruiden, echt in alle soorten en maten! Ook de vleesmarkt en de kippenmarkt hebben we even bekeken, maar door de gigantische stank daar stonden we gauw weer buiten.
Nadat we nog even een paar winkeltjes hadden bekeken en een mooie Afrikaanse doek hadden gekocht, begon het serieuze gedeelte van de dag. Fieke heeft namelijk een paar maanden in een weeshuis in Mombasa gewerkt en in die periode had ze drie straatjongens leren kennen. Die zijn we gaan opzoeken, samen met een vrouw die hier een weeshuis op gaat richten. Zij wil die jongens misschien opnemen in haar huis! Daarvoor moest ze wel eerst een aantal gegevens van ze hebben, om zeker te weten dat ze nergens familie hebben die misschien nog voor ze kan zorgen. Dat was best een heftig gesprek om mee te maken, want die jongens vertelden dus hoe hun ouders zijn overleden en dat ze niemand meer hebben en hoe het is om op straat te leven. En ze waren nog maar 12 jaar oud!
Hopelijk kunnen ze in het weeshuis opgenomen worden, want het regenseizoen komt eraan en dan is het echt geen pretje om op straat te wonen.
Na dat gesprek zijn we weer in de matatu gestapt richting het noorden. Daar wist Fieke namelijk een leuk restaurantje, net buiten de stad. Dat was echt een hele mooie verrassing! Het restaurant lag aan het water, het terras was een soort vlot, dus we zaten echt op het water! Ons uitzicht was werkelijk perfect, zie de foto’s! Daar hebben we heerlijk een pizza gegeten en even alles laten bezinken. We moesten namelijk wel even energie verzamelen voor het volgende punt in onze planning: een bezoek aan de gevangenis…
In het weeshuis waar Fieke gewerkt had woonde namelijk ook een jongetje van een jaar oud, wiens moeder op straat leefde. Zij is een aantal weken geleden opgepakt voor drugshandel en moet tien jaar in de gevangenis zitten. Aangezien ze helemaal geen familie heeft, wilde Fieke graag even bij haar langsgaan om te vragen of we haar konden helpen.
Dat was echt een belevenis! Eerst gingen we vanaf het restaurant achterop de motor naar de gevangenis (bleek achteraf maar een ritje van twee minuten, maar goed). Daar aangekomen moesten we ons melden bij een soldaat, die onze tas, fototoestel en telefoon in beslag nam. Onze portemonnee mochten ze gelukkig bij ons houden. Daarna bracht een andere bewaker ons naar de afgesloten vrouwenvleugel, waar een vrouwelijke bewaker op zoek ging naar Gina. Dat bleek nog niet zo eenvoudig, want Fieke wist haar achternaam niet. Ze heeft wel zo goed als het kon proberen te beschrijven hoe ze eruit zag en dat was gelukkig genoeg! Na 10 minuten wachten werden we naar binnen geroepen en ja hoor! Daar stond ze! Een heel klein meisje (pas 21 jaar!) in een zwart-wit gestreept gevangenispakje. Ze was heel blij dat ze ons zag, ook al was het maar door een soort gaas, want we mochten niet echt bij haar. Fieke heeft even met haar gepraat en gevraagd wat ze nodig had.
Daarna zijn we naar het winkeltje buiten de poort gegaan om zeep, tandpasta en een tandenborstel te kopen, want dat had ze dus al die weken al niet gehad. Verder konden we niet veel voor haar doen, maar ze was al heel blij met de zeep en ons bezoek.
Daarna zijn we terug naar huis gegaan. Het was inmiddels al 17.00 uur, dus we moesten nog haasten om voor het donker thuis te zijn. We waren ook wel echt moe van alle indrukken die we opgedaan hadden, dus ik was blij dat we een matatu vonden die ons rechtstreeks naar de ferry bracht. Daar aangekomen moesten we echt rennen, want de boot vertrok bijna! Dat was toch echt teveel voor de Kenianen daar. ’s Morgens waren we alleen nog maar aangestaard, want een blanke die lopend over de ferry gaat, dat kan nog net. Maar blanken die gaan rennen om de ferry te halen… Overal om ons heen gonsde het: “Mzungu, mzungu, mzungu!” Maar we hebben wel de ferry gehaald en we waren net voor donker thuis!
Al met al was dit weer een hele indrukwekkende, maar vooral een hele mooie dag, met een goede combinatie tussen toeristisch en ‘serieus’.
-
09 Maart 2010 - 14:42
Lineke:
Heey Lianne,
Wow, wat een heftige verhalen allemaal! Vind het knap dat je er zo mee om kan gaan, om zoveel narigheid te zien. Hier schijnt het zonnetje ondertussen ook een klein beetje (maar had ook weer gesneeuwd dus ja..). Veel plezier nog voor de klas en ik kijk uit naar je volgende verslag!
liefs,
Lineke -
10 Maart 2010 - 01:10
Robert&Rianne:
he schoonzus
leuk die verhalen heftig die gevangenis bezoek 1o jaar cel voor drugs bezit hier ben je naar een dag vrij.
Waar staan de foto's ben benieuwd stuur maar een sms dan kijken we ze even als je tijd hebt skijpen we van het weekend wel even denk dat Rianne je wel wat te vertellen heeft.
Groetjes ons
hoor het wel -
11 Maart 2010 - 18:19
Annelien:
Hoihoi!
Wat een verhalen weer zeg. Wel superleuk en superindrukwekkend wat je daar allemaal ziet joh! Ik zie of de foto's dat de zon bij jou toch warmer is dan hier... Maar hij is er wel iig =P!!
Liefs Annelien
-
12 Maart 2010 - 09:01
Mama:
Ik ben onder de indruk, zeg.
Wat een belevenissen.
Ik begrijp dat je onder de indruk bent.
Fijn, dat je ook echt geniet van zo'n dag.
Liefs, mama -
14 Maart 2010 - 14:23
Teun Van Den Brink:
Er werd om ons gevochten dus bijna, heel grappig!
jaa dat vind ze leuk he! =P
maar wat een wereld joh...
kus teun.
ps, wanneer komt je safari verhaal?
ik hou van safari, dat weet je. xd -
14 Maart 2010 - 17:33
Lineke :
Hoi Lianne,
Wat heb je al veel beleefd zeg! En je kunt het heel goed omschrijven allemaal vind ik. Succes !
Groet van ons uit Barneveld. -
15 Maart 2010 - 09:41
Korten:
Ik las het net...maandag Maak Kerkbode.. Heftig! Dynamisch! Van harte Gods zegen, liefde! Gisteren zong zondagschool in machtig mooie doopdiens liedje: kom aan boord! We zitten midden in lijdenstijd maar we zien uit naar Christus opstanding.
Groet aan ieder! Zegen op je werk!
ds TJKorten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
